chandu2007.blogspot.com: डाँडा

— रासा

काठमाडौंलाई छोडेर कतैं काठमाडौंमा
यी डाँडै–डाँडा छिचोलेर
यो डाँडाबजारमा आइपुग्दा
देखें मैले—
डाँडै–डाँडा
डाँडासँग डाँडा
डाँडामाथि डाँडा
डाँडामुनि डाँडा
डाँडानजिक डाँडा
डाँडापर डाँडा
डाँडै–डाँडा,
अहा, कति राम्ररी मिलेर बसेका !

खोई,
हामी यसरी मिलेर बस्नसकेका ?

["गन्तव्य ध्वजे: बिम्ब र रंगहरु को यात्रा" को अर्को कोशेली । चर्चित कवि रासाको कवितामा ध्वजे डाँडा र सँगै दीपेन्द्र बनेपालीको फोटोग्राफी ।]

धरतीको नापजोख

Manprasad Subba

धरतीको खास उंचाई कति छ
यो कुरो पर्वतारोहीको ब्यारोमिटरलाई होइन
तर अग्लो रूखको टुप्पोसम्म चढेर
हाँगा-बिंगा छास्ने त्यो गोठालोलाई थाह छ.
या त घरको धुरीमा चढेर
चुहुने छानो टाल्ने त्यो हिमालधोजलाई थाह छ.

विषुवत रेखा वरिपरि पृथ्वीको गोलाइ कति होला
यो कुरो त्यै हिमालधोजकी स्वास्नीलाई थाह छ
जसलाई छोराको आशामा फेरि चौथो पटक
विशाल पेट बोक्न कर लगाइएकोछ.

धरतीको ओजन जान्नु हो भने
लत्रिएको टाउको थामिरहेको हत्केलालाई हेरे हुन्छ.

मिस्रिको पहाड

Niraj Bhattarai

कुनै दिन
दन्त्यकथाको पानाबाट
फुत्त उछिट्टिएर आइपुग्नेछ
मिस्रिको पहाड -कमिलाहरुको सहरमा
त्यतिबेला
ठुला कमिलाहरुलाई डाईबेटिज भएको हुनेछ
मझयौला कमिलाहरु- मिस्रिको खोजीमा
छिरिसकेका हुनेछन दन्त्यकथाभित्र
र ,
स - साना कमिलाहरुलाई मन पर्ने छैन
त्यहाँबाट आउने थुकको गन्ध

हेर्दाहेर्दै ,
कसैले नचाटीकनै सिद्धिनेछ
कमिलाको सहरबाट- मिस्रिको पहाड ...

गजल

बँुद राना

सोधिरहेछन् आज मेची र महाकाली
जागा बसेका छौ कि सुतेका छौ नेपाली ?

ओइलाई फूल सारा फूलबारी शोकमा छ
दुश्मन कुनै पस्यो कि गद्दार भयो माली ?

एकचोटि फेरि टिष्टा सम्झौं न काँगडा त्यो
काटेर ज्यान लिंदा लाग्दैन कि कहाली ?

घाउ हो सानोतिनो ठानेर छोडिदिए
क्यान्सर भई दिएमा सकिन्छ र सम्भाली ?

देख्तै छु आज सारा अनुहारभित्र आगो
हो, रात ढल्नेछैन राँको ठूलै नबाली

कविसँग

राजव

थोरै बोलेर
लामो घाउ दिनसक्ने
पृथ्वीमा बलियो
कविमात्र हो

कविसँग
फूलहरू, किरणहरू, छायाँहरू, पानीका गतिहरू
दुःखहरू, खुसीहरू
अँध्यारो, उज्यालो सब
भरोसा गर्छन्

पृथ्वीको भरोसा लायकको
जीवन हो कवि

कविसँग
श्रमका पसिनाहरू
हातका ठेलाहरू
अन्नका तृष्णाहरू
झरीका चराहरू
रुझेका बालकहरू
अभिव्यक्त हुने आश गर्छन्

तिम्रो भगवान

by नाकिमा

खुब रिसाएको छ रे मसँग
तिम्रो भगवान

'ढुङ्गा कसले टाढा मिल्काउने है ?'
बच्चा छदा खुब खेलियो यस्तो खेल
गट्टा पनि त थोरै खेलेको होइन
बाउले मुतिन्जेल कनसिरी तानेको
अहिले जस्तो लाग्छ

मूलबाटो हिँड्दा
कत्ति हानियो ढुङ्गालाई लात्ती

रुखमाथिको आँप झार्न पनि उही ढुङ्गा
बाँसघारीको चरा मार्न पनि त्यही ढुङ्गा
ट्वाइलेट नभएको ठाउँमा
ट्वाइलेट पेपरको सट्टा पनि ढुङ्गा !

अनि किन रिसाउँदैन त मदेखि ?
ढुङ्गा उर्फ तिम्रो भगवान ।

दुई आमाहरू

Chandra Gurung
उसको काखमा
उफ्रिँदै
खेल्दै
नाच्दै
गाउँदै
गएका खोलाहरू, वर्षात् बनेर फर्किँदा
धर्तीको अनुहार सुन्दर फुलेको छ–फूलैफूल ।

देख्छु यता–
दूर देशबाट, म घर आउँदा
मेरी आमाको अनुहार उज्यालो बलेको ।

जनवरी २०१२

डाँडा

No comments:

About Me

Categorias

My Poems