FIRST ROUND OF COMPLIMENTS.

(1)
Bhai
Big big really BIG congratulations ! I went through your blog web and found it interesting. Thanks a lot for your short but respectful note on me.

Web design is good. Who designed it? Once again congratulations. This will help you to go deeper into poetry provided you keep on up dating for couple of years on a regular basis.

How about making it monthly but focusing on one poet every month. Say Goplprasad Rimal in one month and Bhupi Sherchan next month and so on.... I guess you must have a plan to keep it up. But, I tell you, this will demand your time and effort. In return you will know lots and lots of Nepali poets and poetry.

Wishing you all the best
Bikram Subba

(2)
Dear Chandraji,Thanks for your collections. Appreciated, keep it up and keep on touch.
Regards
Sumal Kumar GurungHong Kong
(3)
From: "chanky shrestha"
To: chandu_901@hotmail.com
Date: Mon, 31 Dec 2007 15:38:45 +0000
dear chandra thanks for publishing my poem with courtesy. congrat for starting blogging. i once went through. i will b regular visitor and will link to my site tool. it would be better if you manage for comments from readers also.

(4)
Chandra ji namaskar
HappY New Year 2008 and cahsok tangnam and losar .i log in ur blogsite nice .thank u for ur poem .i wish u every step success.
tankasubba,hk

(5)

Friend Chandu and all un/known!
Namste..& Mitho Nepalimaya......!
Thanks a lot for email and nice blogspot. It is really great. Please keep it update. Everything is fine and wish you all the best.

Please keep on touch. Have a good day.
Yours truly,
Chandra Pun,Nepal

(6)
From:Krishna Gurung (krishnagrg@yahoo.com)
To: Chandra Gurung

Thanks and congratulation for great efforts and compliments. Please keep it up Soaltee, all the best. God Bless you.

Thank you, Krishna

(7)
From: swapnil colorist (swapnil_ranga@yahoo.com)
Sent: Thu 2/07/08 4:29 AM
To: Chandra Gurung (chandu_901@hotmail.com)

chandra g
namaste !
I am watching your blog site. I mean first impression is last impression, you are successful for that.
Thank you la !!!!!!

GUFF-GAFF WITH A POET (1)

Name- Shishir Sharma

Place of Birth- Salyan Kot VDC-5, Dhading

Contact Phone or Email- shivalami@gmail.com

Published Works-
Three Poetry Books, one Research Book, several articles, stories, songs, poems in different newspapers/magazines, about dozen of TV documentaries as narrator/director/scriptwriter, one Music Album as co- lyrist /co-producer.

What genre/s do you prefer to read?
Poetry/stories

Who are your favorite Nepali/English poets?
Bhupi sherchan/ Bashu Shashi/Dinesh Adhikari/ Robert Frost.

Which are the books that have touched you deeply?
Muna Madan/ Radha/The old man and the sea/Bhagbad Geeta.

The book you would like to read again and again.
Bhagbad Geeta

What excites you to write poems?
The nature and the human compassion

How would you define a poem?
Poem is a artistic expression of feeling as the reaction of particular action or feeling.

Simple poems or abstract poems…
Simple what the common readers can understand and feel the poet's sentiment.

Till date, about how many books on poems are read by you?
I have not kept such record.

Prefers to read Nepali or English Poems?
I'm reading English and Hindi poems.

What characteristics the good/beautiful poems must possess?
It should touch the reader's sentiment and give the clear picture of the caught subject matter.

The one thing you love about yourself.
Perfect estimation about something.

The one thing you hate about yourself.
Believing other's very fast, suffer from them at last.

The unforgettable moment/incident in your life…
I can't choose among several incidents.

Angelina Jolie or Parizat…

Parizat.

Mother Teresa or Princess Diana…
Mother Teresa

Any dream project in writing field.
A Readable Novel

Prizes/Honors… some Prizes and Honors.

पोस्टमार्टम रिपोर्ट

चन्द्र गुरुंग
***********

यो लास
त्यही मान्छेको हो–
प्रत्येक तोडफोडमा
जो बोक्दै विदेशी भाला र तरबार
खोज्थ्यो आफ्नै दाजु–भाइका स्वदेशी टाउकाहरू,
हिँड्थ्यो जसका प्रतिगमनकारी खुट्टाहरू
–कुनै निरङ्कुश शासकलाई अग्रगमनकारी भन्दै
–विष्णुको विशुद्घ अवतार मान्दै
दरबाररूपी जीर्ण मन्दिरमा पुनःस्थापित गर्न ।

यो लास
त्यही मान्छेको हो–
‘‘नेपाल बन्द’’को मौका छोपेर
जो आफ्नै देशलाई
सडकहरूमा टायर बनाएर बाल्थ्यो,
मितेरी पुलहरू भत्काएर
थुप्रै छिमेकी गाउँहरूलाई अलग पाथ्र्यो,
–तोडेर टेलिफोनका निर्दोष टावर
–फोडेर बिजुलीका उज्याला स्टेशन
सुनसान बनाउँथ्यो असङ्ख्य टोलबस्तीहरू ।

यो लास
त्यही मान्छेको हो–
जो काटमारहरूमा उत्साहपूर्वक सामेल हुन्थ्यो,
चोरी–डकैतीहरू त
उसको लागि सामान्य दैनिकी बन्थ्यो ।

तर दुर्भाग्य
ऊ मारिएछ यसपालिको हूलदङ्गामा ।

आज,
उसको लासलाई चिरफार गरेर
डाक्टरहरूले तयार पारे एउटा पोस्टमार्टम रिपोर्ट
कि –
“उसको मुटुभित्र देशको नक्सा नै थिएन ।”

विदेशिने छोरीलाई पत्र

किशनसिंह धामी

प्रिय छोरी जयन्ती शुभाशिष,र्
र्सवप्रथम त्रि्रो अनुशासन र मिहेनतका लागि बधाई दिन्छु । त्रि्रो पढाइ र कार्य सफलताका लागि परमेश्वरस“ग कोटीकोटी पर््रार्थना गर्छु । आफ्ना छोराछोरीप्रतिको माया कति र कस्तो हुन्छ भन्ने कुरा प्रत्येक आमाबुबालाई मात्रै थाहा हुन्छ । आङ छोपाउनु र पेट भराउनुमात्र आमाबुबाको कर्तव्य होइन । भविष्यमा शिक्षित आमाबुबा बनेर राष्ट्रको सेवा गर्न सकुन् भन्नाका लागि उचित शिक्षा दिनु पनि उनीहरूको कर्तव्य हो ।
छोरी विकसित राष्ट्रहरूको शिक्षाको तुलनामा हाम्रो राष्ट्रको शिक्षा कुनै तह वा आकारबाट पनि तुलनीय छैन । तैपनि हाम्रो देशको भौगोलिक बनोट र आर्थिक स्थितिअनुरूप देश-काल-परिस्थिति सुहाउ“दो भने पक्कै छ । तिमीलाई थाहा छ, यहा“ मध्यरातमा एसएलसी परीक्षाफल प्रकाशित हुने गर्छ । त्यसमा आफ्नो पढाइको मिहेनतले प्रथम पंक्तिमा आउन सफल केही विद्यार्थीहरू डाक्टर, इन्जिनियर र प्राइभेट संस्था रोज्ने ओहदाकारी बन्छन् । बा“की भने उच्चशिक्षा वा अन्य अवसरमा मुगलानिने गरेका छन् । अझ तेस्रो श्रेणीमा उत्तर्ीण्ा हुनेहरू देशको केन्द्रीय राजनीतिमा ओगटिएका छन् । -फेरि दर्ुभाग्य, तिनै राजनीतिज्ञहरूले हाम्रो शिक्षानीति हा“किरहेका छन् ।) गाउ“मा पढ्दा मकैको ढि“डो वा फापरको रोटी दाउरामा पकाएर खाइन्थ्यो । टुकी र सल्ला दाउराको उज्यालोले आफ्नो गोठ वा खरको छतभित्र बसेर किताब रटिन्थ्यो । मलाई थाहा छ, आज यो राजधानीका विशालकाय भवनहरूमा पनि बस्नका लागि डेरा नपाइने स्थिति छ । यहा“ बिजुली छैन, धारामा पानी छैन, बजारमा ग्यास-पेट्रोल छैन ।
पढाइ हुनुपर्ने स्कुल र कलेजका मूलढोकाहरूमा अक्सर तालाबन्दी छ । त्यही कारण छोरी तिमी आज भविष्यको बाटो खन्न विदेशिन लागेकी छ्यौ । तिमीमात्रै होइन, त्रि्रा सबै संगातीहरू पनि तिमीस“ग विदेशि“दा छन् । एउटा भिन्न समाज जहा“को यथास्थिति त्रि्रो कल्पनाबाट बाहिर हुनसक्छ । अब उताको समयस“ग मिल्न तिमीले मनमस्तिष्कलाई अलग बनाउनुपर्ने हुन्छ । किनभने त्यहा“ तिमी जन्मे-हर्ुर्केको जगत छैन । कुनै समयमा हाम्रो समाजमा चल्ने 'छोरीले एकदिन आमाबुबालाई छोडेर पर्राई घर जानर्ैपर्छ' को अर्थ अहिले आएर यति छिट्टै लाग्ने भएको छ, पर्राई घर नगइकन । यत्ति हो कि अबको समय र जीवन तिमी आफैंले निर्धारण गर्नुपर्छ । उच्चशिक्षा हासिल गरी स्वदेश फिरेर ज्ञान र सीपको सदुपयोग गर्न सक्नर्ुपर्छ । हुन त यसरी विदेशमा पढ्न जाने तिमीमात्र होइनौ, तिमीजस्ता अरू पनि धेरै हुन्छन्, आमाबुबाले एक्ली ठाने पनि तिमी एक्ली हु“दैनौ । विद्या, बुद्धि, साहस, इमानदारिता, लगनशीलता र साथीत्व त्रि्रोसाथ हुनेछ र विजयको पथ लम्किरहने छौ ।
छोरीलाई पत्र लेखेर रुवाबासी सुनाउनुभन्दा तिमीजस्ता सयौं र हजारौं नेपाल आमाका छोराछोरीका लागि अभिभावक बनेर मैले केही भन्न चाहेको हु“ । 'यो देशमा बसेर के हुन्छ र -' भन्ने सोच हटाउ“दै तिमी यो देशका लागि आवश्यक छौ भन्ने सम्झ“दै यता फिर । यिनै गाउ“घर र सहरमा त्रि्रो नामकामको खोजी हुनर्ुपर्छ । आशा छ, राष्ट्रले खोजेका तिमी र तिमीजस्ता धेरै नेपाली छोरीहरू उच्चशिक्षा हासिल गरी स्वदेशमा आई देश र जनताको सेवामा लाग्नेछौ । यही शुभाशिष छ मेरो, तिमीलाई माया गर्ने बुबा ।
-दार्चुला मूल घर भएका लेखक धामी काठमाडौंस्थित पmेन्च दूतावाससम्बद्ध कर्मचारी हुन् । उनकी छोरी जयन्ती उच्चशिक्षाका लागि अमेरिका जाने भएपछि धामीले यो पत्र लेखेका हुन् ।)

विक्रम दाइ, धन्यवाद !

- चन्द्र गुरुङ
‘बधाई ! प्रत्येक क्षणलाई सूक्ष्मरुपले नियाल्नु र जीवनलाई अनुभव गर्दै जानु । राम्रो पुस्तकहरु अध्ययान गर्नु, नराम्रो पुस्तकहरुलाई नछुनु पनि र नयाँ नयाँ कविताहरु रचना गर्नु । जसरी काली गण्डकी आफ्ना छालहरुले लगातार रगडेर ढुंगालाई सुन्दर-चिल्लो शालिग्राम बनाउँछ ।’ मेरा कुनै राम्रा कविताहरु पढेपछि यसरी उत्साहजनक शब्दहरु कोरेर विक्रम दाइले मलाई इ-मेल गर्नु हुन्थ्यो । तर फेरि वहाँ लेख्नु हुन्छ - ‘तिमीले राम्रो कविता लेखेको रहेछौ । तर म भन्छु, तिमीले अझै त्यस लाई सुधार्नु वा खार्नु पर्छ । त्यो कवितालाई पुनः पढ, फेरि लेख र सुन्दर बनाऊ । त्यो कविता प्रकाशन गर्न हतार नगर । त्यस कवितालाई पटक-पटक पुनर्लेखन गर । कुनै पनि हालतमा त्यो कवितालाई राम्रो बनाऊ ।’ यी हुन्, विक्रम दाइका सल्लाह र सुझावयुक्त शब्दहरु, जब वहाँ मेरो कुनै कमजोर कविता पढ्नु हुन्थ्यो ।
यस्तो पनि हुन्छ हाम्रो जीवनमा, जब अचानक, कुनै नदेखेको र नभेटेको मानिसप्रति हाम्रो हृदयमा असीम माया र गहिरो आदरभावको सागर उर्लिन्छ । थाहा नै नपाईकन उमंग र खुशीका लहरहरु मुटुहरुमा बग्न थाल्छन् । जिन्दगी, साञ्चै रोमाञ्चक हुन्छ जब कुनै नभेटेको मानिससित चिनचान हुन पुग्छ । प्रायः विक्रम दाइ इ-मेलमा लेख्नु हुन्छ, ‘कुनै निम्न स्तरको साहित्य नपढ्नु, राम्रो र नराम्रो कवितामा फरक छुट्याउँनु ।’ दाइको प्रोत्साहनले मन र दिमागभरि एक प्रकारको खुशीको अन्तहीन लहर दगुर्छ ।
२००३ सालको शुरुतिर म रोजगारीको सिलसिलामा साउदी अरब भर्खर पुगेको थिएँ । ‘होमसिकनेस’ले मलाई निकै सताउँथ्यो । प्रत्येक दिन डियूटीपछि मेरो मन-मस्तिष्कमा गाउँ-घर, देश-प्रदेश, अग्ला हिमाल-पहाड, हरियो वन-जंगल र तरंगित खोलाहरुको सम्झना मात्र आउँथ्यो । अन्तमा, यी सम्झनाहरुबाट छुटकारा पाउने एउटा तरिका रचेँ र फुर्सदको सदुपयोग गर्दै कविताहरु कोर्ने निधो गरें । मैले ३० वर्षे उमेरसम्म कहिले पनि कविता रचेको थिईँन । मेरो साउदी अरबको बसाइको दौरानमा उपलब्ध फुर्सदिलो समयले मलाई कविता कोर्न प्रेरित गर्‍यो । यो नौलो कदमले मेरो दिल-दिमागमा घर-देशको सम्झनाहरुबाट म कम सताईँन थालेँ । यस प्रकार, म कविता प्रति २००३ को मध्यतिर आकर्षित हुन पुगें । भाग्यवश, त्यसदौरान, नेपाली साहित्य, प्रिन्ट मिडियाबाट इलेक्ट्रोनिक मिडियातिर बामे सर्दै थियो । त्यसदौरान, थुप्रै व्यक्ति र संघ-सँस्थाहरु नेपाली साहित्यको उत्थान र संरक्षणको लक्ष्यसहित देशभित्र र बाहिर वेवसाइटहरू शुरु गर्न लागेका थिए । साउदी अरबमा नेपाली पत्र-पत्रिकाहरु भेटाउँन गाह्रो थियो तर म नेपाली खबर र विभिन्न लेखकका साहित्यिक लेखहरु वेवसाइटहरुमा पढ्थें । फेब्रुवरी १३, ०४ को दिनमैले ‘अर्को भूपीको प्रादर्भाव’ शीर्षकमा प्रसिद्घ लेखक-अन्वेषक श्री कृष्ण प्रकाश श्रेष्ठको लेख कान्तिपुर दैनिकमा पढ्ने मौका पाएँ । त्यो लेख, कवि डिल्ली विक्रम इंग्वाबा (सुब्बा)माथि लेखिएको थियो । पढेपछि मलाई त्यो कवि र उनको कविताहरुबारे जिज्ञासा जाग्यो र म इन्टरनेट वेवसाईटहरुमा वहाँ र वहाँका कविताहरु खोज्न थालें । मैले विक्रम दाइका केही कविताहरु पढ्ने मौका पाएँ र सबैभन्दा ठूलो उपलब्धिको रुपमा वहाँले सञ्चालन गर्नु भएको ‘नेपाली कविता डट कम’को बारेमा थाहा पाउँन सफल भएँ । यो वेवसाईट, नेपाली कविताहरुको अन्तराष्ट्रिय इलेक्ट्रोनिक लाईब्ररीको रुपमा स्थापित गर्ने उद्देश्यले विश्वभरिका नेपाली कविताहरु छाप्नको लागि विक्रम दाइ सहितको टिमले शुरु गरेको रहेछ । मैले त्यो वेवसाईटमा विक्रम दाइलगायत अन्य थुप्रै प्रसिद्घ नेपाली कविहरुका कविता पढें । म एउटा प्यासाले सागर नै भेटेको अनुभव गरें । म विक्रम दाइका कविताहरुबाट निकै प्रभावित भएँ । विक्रम दाइका कवितामा प्रयोग हुने साधारण तर प्रभावशाली शब्दहरुले मेरो मन मुटुलाई छोयो । वहाँ आफ्नो कविताहरुका लागि विषयवस्तुचाहिं समाज, वरिपरिका मानिसहरु र आफ्नो चारैतिरका परिवेशबाट टिप्नुहुन्छ । वहाँ ती विषयवस्तुहरुलाई एउटा अस्थि-पञ्जरको रुपमा लिनुहुन्छ र त्यसमा जीवन सञ्चार गर्ने रगत र आकार प्रदान गर्ने मासु-छाला थप्नुहुन्छ र अन्तमा, एउटा गतिलो कविता रचना गरेर पुनः समाजलाई नै दिनुहुन्छ, जहाँबाट वहाँले त्यो कविताको निम्ति विषयवस्तु उठाउनु भएको थियो । वहाँका धेरै जसो कविताहरुमा नेपाली समाज र हाम्रो वरिपरि भेटिने मानिसहरुका सशक्त चित्र पाईन्छ । वहाँका कविताहरु क्यानभास हुन् जसमा हाम्रो समाजको सुन्दर तस्वीरहरु कोरिएका छन् । विक्रम दाइका कविताहरु पढेर मलाई कान्तिपुर दैनिकमा कृष्ण प्रकाश श्रेष्ठले वहाँमाथि लेखेको लेख एकदमै उपयुक्त लाग्यो ।
प्राय: एउटा विचार मेरो दिमागमा आउँछ कि, आजभोलि धेरै मानिसहरु कविता कोर्छन् र कविता लेखन एउटा यस्तो क्षेत्र भा’को छ. जसमा सबैले हात हाल्छन् । पाठकलगायत थुप्रै मानिसलाई ‘कविता लेख्नु धेरै सजिलो काम हो’ भन्ने एउटा भ्रम छ । वास्वमा एउटा राम्रो कविताको सृजना गर्नु सारै अप्ठ्यारो प्रक्रिया रहेछ भन्ने मैले विक्रम दाइबाट थाहा पाएँ । अन्तमा, विक्रम दाइ, धन्यजवाद ! तपाईको सहयोग र मार्गद-र्शनले गर्दा आज म एउटा अशल र कमसल कवितामा फरक छुट्टयाउन सक्छु । हो, एउटा राम्रो कविता सृजना गर्न मलाई अझै लामो यात्रा तय गर्नु पर्ला, तर म खुशी छु कि कमसेकम, म कविताको राम्रो पाठक चैं भएको छु र जीवनको यात्रामा राम्रा कविताहरु पढ्न संकल्पित छु ।

Fog

Manjul

Five minutes ago nothing was,
now a thick fog rises,
I was born
into the world thus,
although the fog
rose from nothing,

emptiness was.

Our coming and going
is thus.


Translator: Maya Watson
source:nepalikavita.com

Who are you? What are you?

Bikram Subba

source:nepalikavita.com

Seeing you the first time
It seemed I had found
my lost sun and moon
But you said -
These are my eyes!

My dream had been lost
And even while watching
It seemed I was meeting it in you
But you said -
This is my body! My vastness!!My music had been lost
Suddenly one day
It seemed I found it in your heart beat
But truthfully, you said -
This is my heart speaking!In the same way
My happiness had been lost;
It seemed I found it too
entangled in your lips
Again, you said
-This is my smile!Now what can I say?
What can I think?
Are you the heap of
my priceless possession?
Or are you the small cottage
in my small country?

Tell me
Who are you?
What are you?