कवितामा जीवन

- कुमारी लामा

चलायमान नदी र जडवत रूख, विपर्यासलाई एकै ठाउँमा आफ्ना भावना र विचारले बाँधी कवि भीष्म उप्रेतीले आफ्नो पछिल्लो कविता कृति 'तिनाउ नदी र बूढो रूख' पाठकमाझ पस्केका छन् । 'कवितामा पहाड', 'समुद्र र कविताहरू' जस्ता उनका अघिल्ला कवितासंग्रह निकालेका छन् । उमेर, अनुभव र भावनात्मक अभिव्यक्तिले खारिएको अनुभूति प्रदान गर्ने उनको यस संग्रहका कविताहरू जीवनका ज्यादै जटिल सत्य जीवन, मृत्यु, उत्सुकता, स्वतन्त्रता, खुसी आदिका विषयमा गरिएको गहन चिन्तनको सरल अभिव्यक्ति हो । उनी थोरै सरल शब्दहरू प्रयोग गरी ज्यादै जटिल चिन्तनशील विषयतर्फ आफ्ना पाठकहरूलाई डोर्या्उँछन् । यो सरलताभित्रको जटिलता नै उनको वास्तविक पहिचान हो ।

तिनाउ नदी आफ्नो बगिरहने धर्मलाई सहर्ष पालना गर्दै निरन्तर बगिरहेको छ । कहिले कञ्चन जल, कहिले फोहोर र कहिले त रगतलाई पनि आफूसँगै बगाइदिन्छ । तर नदी किनारको रूख कैयौं घामपानी सही त्यहीँ उभिइरहेछ निरन्तर भइरहने परिवर्तनलाई नियाल्दै जो उनको आफ्नो धर्म पनि हो । सरल सुनिए पनि तिनाउ नदीको चाल र त्यो रूखको स्थिरता हाम्रो जीवन र भोगाइकै एउटा अंश हो । वर्तमान नीरस र भयावह परिस्थितिबाट जो कोही मुक्त छैन । कविहृदय यो विकराल विसंगत समयबाट प्रताडित छ । एक प्रकारको भयले उनलाई गाँजेको छ । उनी यही डरलाग्दो समयलाई आफ्ना शब्दमार्फत यसरी बोल्छन्-

सपना बगेपछि
नदी आँसुले बन्दोरहेछ
हिजै मात्र
बलात्कारपछि हत्या भएको
नांगो शरीर भेटियो बगरमा
नदी रगतले पनि बन्दोरहेछ ।