बाँच्नुको वैयक्तिकता

-प्रकाश के.सी.


जस्तो,
पग्लिएका हुन्,
आँधीका उठानहरु
ज्वरो पछारेर खोँचहरुमा !
र त्यसपछि,
रहरको भग्नावशेष छाम्दै
अवशेष भिजेको,
प्रत्येक प्रहारको प्रकोपसँगै
(एक सर्को अनिँदो स्वाद)
यसरी आवेग सेक्दछन्,
कि-
जस्तो, उडेका हुन्
समयका एक्ला तापहरुमा !

केटाकेटी

सुमन पोखरेल

टिप्न खोजे मात्र भने पनि

तिनका कोमल हातमा आफैँ सरिदिन्छ फूल हाँगाबाट,
तिनका ससाना पाउबाट टेकिए
आजीवन आफैँलाई धिक्कार्छ काँढा।