बाँच्नुको वैयक्तिकता

-प्रकाश के.सी.


जस्तो,
पग्लिएका हुन्,
आँधीका उठानहरु
ज्वरो पछारेर खोँचहरुमा !
र त्यसपछि,
रहरको भग्नावशेष छाम्दै
अवशेष भिजेको,
प्रत्येक प्रहारको प्रकोपसँगै
(एक सर्को अनिँदो स्वाद)
यसरी आवेग सेक्दछन्,
कि-
जस्तो, उडेका हुन्
समयका एक्ला तापहरुमा !

केटाकेटी

सुमन पोखरेल


टिप्न खोजे मात्र भने पनि
तिनका कोमल हातमा आफैँ सरिदिन्छ फूल हाँगाबाट,
तिनका ससाना पाउबाट टेकिए
आजीवन आफैँलाई धिक्कार्छ काँढा।

About Me

My photo
Manbu-6,Gorkha, Kathmandu, Nepal
Most people ignore most poetry because most poetry ignores most people. - Adrian Mitchell